In de herfst van je leven.

Wolken, goudomrand zijn te zien.

Goud, wit, en blauw, het geeft je een

goed gevoel ze te aanschouwen.

De zon achter de wolken, geeft nieuwe

hoop op goede dagen in deze herfst, het

seizoen van regen en herfstbladeren op

de grond.

Hun vergankelijkheid heeft ook iets moois.

Een afgesloten hoofdstuk met in het volgende

jaar weer nieuwe bladeren aan de bomen.

Ja. de herfst. Het heeft iets van melancholie,

je kijkt terug op je leven en koestert de goede

herinneringen en probeert de slechte te vergeten.

De herfst, de regen, het hemelwater dat in grote

getale naar beneden valt.

Het hoort erbij, bij dit seizoen.

En daarna zal het winter zijn, misschien met

sneeuw, het land bedekt door een deken van

maagdelijk wit, on belopen of aangeraakt door

mens of dier, mooi om te zien. Ja, de winter,

heeft ook zijn charme, net als elk seizoen die

heeft.

Ja, je bent nu in de herftst van je leven,

Maar voorzichtig piept de zon tussen de

wolken heen, en het laat je dag stralen.

En je prijst jezelf gelukkig, dat je leeft,

en op deze wereld aanwezig bent.

Een deel van het grote universum, dat

is wat je gewoon bent, maar je hoort

er ook bij, en dat stemt je gelukkig en blij.